Amaç: Ateş ailelerin çocuklarını hastaneye götürme, tıbbi yardım alma veya müdahalede bulunma gereği duydukları en önemli nedenlerden biridir. Çocuk hekimleri tarafından görülen hastaların üçte birinin esas yakınmasının ateş olduğu tahmin edilmektedir. Bu çalışmada pediatrik onkoloji hastalarına bakım veren aile bireylerinin vücut sıcaklığını ölçme konusundaki bilgilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Ocak- Temmuz 2010 arasında Diyarbakır Çocuk Hastalıkları Hastanesi ve Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Onkolojisi ünitelerinde, çocukları kanser nedeniyle tedavi alan ailelerin ateş konusundaki bilgileri çoğunluğu kapalı uçlu sorulardan oluşan 26 soruluk bir anket ile birebir görüşme yöntemi ile uygulanarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Çocukluk çağında santral sinir sistemi tümörü, lenfoma ve diğer solid tümörler nedeniyle izlenmekte olan yaşları 4 ay ile 18 yıl arasında değişen 124 hasta ve kontrol grubu olarak malign bir hastalığı olmayan 72 çocuk çalışmaya alındı. Onkoloji grubunda annelerin % 70.1'i okur-yazar değildi ve hastaların %75'inde bakım veren aile bireyi anneydi. Kontrol grubunda bakım verenlerin % 72.2'si yüksek ateşin en az bir zararlı etkisini bilmekte idi (p=0.001). Her iki grupta da ebeveynlerin çoğu çocuklarının ateşini dokunma yöntemi ile değerlendirmekteydi. Onkoloji grubunda termometre kullanım oranı % 41.9, kontrol grubunda % 2.7 idi (p=0.001). Onkoloji grubunda ebeveynlerin ateş konusundaki bilgilerini genellikle sağlık çalışanlarından elde ettiği görüldü (p=0.001) . Sonuç: Vücut sıcaklığı ölçümü tüm ebeveynlerin bilmesi gereken bir konu olmakla birlikte ateş ve nötropeninin sık rastlandığı ve önemli sonuçlara neden olduğu pediatrik onkoloji hastaları için çok daha fazla önem taşımaktadır. Bu çalışma sonucunda da ülkemizin daha kısıtlı imkanlara sahip bir bölgesinde kanser tanısı ile izlenen çocuk hastaların ebeveynlerindeki ateş ölçme becerileri sorgulanarak eksik olan bilgiler ateş ölçümünün öğretilmesi ve ateşin bu çocuklarda ilişkili olabileceği durumlar anlatılarak tamamlanmaya çalışılmıştır.
Purpose: We did not encounter a study dealing with the knowledge of fever and attitudes of caregivers having children with a diagnosis of malignant disease toward fever in English literature. Materials and Methods: Caregivers of 124 pediatric oncology patients and 72 patients without any malignant disease were recruited and interviewed using a 26-item questionnaire about fever and its management in two hospital clinics in Diyarbakır, Turkey. Results: Seventy point one percent of the mothers in oncology group were illiterate and in 75% of the cases, caregiver was the mother of the patient. Most of the caregivers in control group (72.2%) knew at least one harmful effect of high fever (p=0.001). The primary method of measurement however was palpation in both groups. 41.9% of the caregivers in oncology group knew the correct measurement of fever, but only 2.7% in control group (p=0.001). Resources of fever konowledge was mainly doctors and nurses in oncology group (p=0.001). Conclusion: Pediatric health care providers must have more initiative and exploit oppportunities on parental understanding of fever and its management. Educational interventions are needed to correct caregivers' misconceptions about fever and to promote appropriate management of febrile pediatric oncology patients.
